Copito de Nieve y Cristóbal Colón en Barcelona (Año 1989)

La mayoría de los que me leéis el blog ( siete seguidores más siete envíos, catorce) sois amigos míos, de modo que ya sabéis ( también lo he escrito por aquí, dejándolo caer) que tengo una amiga, Marta, que tuvo una hija con Copito de Nieve. Si cada vez que lo cuento me tachan de fantasiosa, imaginad lo que le pasaría a ella si lo dijera. No hay cuidado. Al año y medio de tener a su hija, Marta se casó con el psiquiatra que le dictaminó una depresión post parto y hace años que solo habla del asunto en "petit comité", o con su hija, bellísima criatura albina muy menesterosa para los estudios.

Por prescripción marital y facultativa, Marta se ha ido deshaciendo poco a poco de los objetos que la unían a su fallecido primer amor y padre de su hija, Copito. Y me lo ha mandado todo a mí y por correo urgente. He de aclarar que vive en Nueva York.

Entre los paquetes he encontrado varias cintas de cassete que hoy transcribo porque me apetece, a riesgo de que los que no me conocéis, ni conocéis a Marta ni a la niña, me tachéis de loca, lo cual me trae sin cuidado. Y más en este mundo post-cénit capitalista, en que es tan difícil desentrañar lo falso de lo verdadero.

Transcribo unas palabras de una cinta de una conversación mantenida en el año 1988 entre Copito de Nieve y la estatua de Cristóbal Colón, que como todas las estatuas del mundo, se deshace del pedestal para estirar las piernas, tomar cañas. o lo que sea que le guste a cada una.

La conversación original es en catalán, de modo que lo traduciré sobre la marcha. La entrada tenía que ser en catalán, pero como hago muchas faltas al escribirlo, espero a tener el corrector funcionando, para gloría mía y de mi lengua emocional.

Colón: ¿Com anem, noi? (¿Que tal muchacho?)

Copito: No tant bé com tú (No tan bien como tú)

Colón: Si t´ho expliqués... ( Ay, si yo te contara...)

Copito: Calla, calla que estic fart de mals rotllos ( Calla, que estoy harto de marrones)

Colón: ¿Saps que ara diuen que no sóc català? ( ¿Sabes que ahora dicen que no soy catalán?)

Copito: Jo fa anys que no llegeixo les critíques. (Hace años que no leo las críticas.)

Colón. Ho van dir en un article de divulgació histórica, no en una crítica. (Lo mío lo escribieron en un artículo de divulgación científica. No en una crítica.)

Copito: Tot es el mateix. (Todo es lo mismo)

Colón: Ja veig que no tens ganes de fer-la petar avui... ( Hoy no tienes ganas de hablar.)

Copito. Es que estic emprenyat (Estoy cabreado)

Colón: ¿Per qué? (Porqué?)

Copito: Estic enamorat... (Estoy enamorado)

Colón: ¿De mí? (¿De mí?)

Copito: Mira que ets totxo. Monàrquic, depradador, egocentrista i totxo! ( Mira que eres burro. Monárquico, depredador, egocentrista y burro!)

Colón: Deixa la política...¿De qui estàs enamorat? (Dejemos la política... ¿De quién te has enamorado?

Copito: D´una dona. ( De una mujer)

Colón: ¿Ja la tens conquistada? (¿Ya la has conquistado?)

Copito: Sempre penses en el mateix... (¿Sólo sabes pensar en una cosa?)

Colón: Vull dir si ella també t´estima... (Quería preguntarte si ella también te quiere..)

Copito: Sí, però aquest no és el cas... (Sí, pero no es este el caso)

Colón: ¿Doncs que pasa? (¿Entonces?)

Copito: Que ahir em van fer un test a mí i a un home que també la pretén. Els resultats diuen que jo tinc més intel.ligència emocional, sóc més net, amorós i llest, però ell em va guanyar en perspicàcia, do de paraula i sociabilitat...

(Ayer me hicieron un test. A mí y a un hombre que también la pretende. Los resultados dicen que jo tengo mas inteligencia emocional, soy más aseado, amoroso y listo, pero el otro me ganó en perspicacia, don de palabra y sociabilidad.)

Colón: Vaja, que l´altre es quedarà amb la dona que estimes... ( O sea que el otro se quedará con la mujer que amas..)

Copito: Això també, però el que em toca els ous es que jo puntués tant en el test si no vaig respondre cap pregunta. Em vaig negar a fer el puto test. Per amor. Només vaig seure i em vaig mirar la psicóloga.

(Sí, pero lo que mas me jode es mi alta puntuación en el test, teniendo en cuenta que no lo hice. Me neguéa hacerlo por amor. Sólo miré fijamente a la psicóloga)

Colón: ¿I per què no el vas fer? (¿Porqué no lo hiciste?)

Copito: ¿Tú no has estat mai enamorat, carallot? (¿Es que alguna vez te has enamorado, imbécil?)

Colón: ummmmmmmmmmmmm

Copito: grrrrrrrrr

Colón: Mira, noi, per allà vé Mossén Cinto!! (Mira, por ahí llega Monseñor Jacinto Verdaguer!!)

Copito: Ja parlaré amb ell...¿Tens maría..? ( Bíen... hablaré con él...¿Tienes maría?)

Colón: Colombiana. (Colombiana)

Copito. Doncs ves fent un porret i calla. ( Pues hazte un porrito y calla.)

Después de un largo silencio se escucha una conversación de alto contenido filosófico y humanista entre Verdaguer y Copito, con los ronquidos de Colón al fondo. El contenido lo desvelaré en otra entrada, aunque creo que el trasfondo de esta es más que suficiente para reconocer la dignidad con la que se comportaba el célebre gorila en el amor y sus circunstancias.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

...me he leido tu post con banda sonora del Gato (barca cielo y ola).y una birra fresquita...y que guapo¡¡¡¡...solo he echado de menos al buitre Whitaker...que no se por donde andara ahora...aunque lo último que supe de el..es que se habia ido a Extremadura..a Monfrague para ser exactos..se habia hecho el boss de una bandada de buitres negros y controlaba todo el meneo de carroña...y como estan protegidos ..pues eso...que no echa de menos a Colón...solamente añora la vista privilegiada del Mediterraneo...y mientras el Gato sigue cantando eso de "Lo que me da la gana"....ay el Floquet.¡¡¡¡
Thunders Road.

Anónimo dijo...

que arte tienes, Bonet! Te espero en el poblenou ¿va bien hoy? Et trucu i fem una platjeta y parlem amb les estatues de sorra.

La zorra de sorra